W obiektach przemysłowych kluczowe jest by właściwie scharakteryzować dane środowisko i odpowiednio dobrać elementy infrastruktury.
Z uwagi na dużą liczbę elementów emitujących zakłócenia oraz czynników zagrażających, opracowanie dokładnego modelu środowiska bywa bardzo trudne do wykonania. Swoje doświadczenie i umiejętności w tym sektorze warto opierać na standardach i normach klasyfikujących rodzaje oraz stopień występujących zagrożeń.
Korzystając z norm oraz zdobywanej przez lata wiedzy, opracowaliśmy niniejszy artykuł przedstawiający najlepsze praktyki projektowe.
- Podział stref
Należy właściwie określić na jakie czynniki będzie narażona infrastruktura sieciowa w konkretnych strefach. Taki podział umożliwia dobór urządzeń o odpowiednich parametrach w zależności od cech poszczególnego obszaru.
W obrębie obiektów przemysłowych wyróżnia się:
– przestrzeń komunikacyjną,
– przestrzeń roboczą,
– przestrzeń produkcyjną.
Klasyfikacja środowiskowe w tych obszarach są opisane na podstawie tabeli MICE w normie ISO/IEC 11801.
- Strefowa topologia sieci
Tradycyjna topologia sieci zakłada jeden punkt dystrybucyjny, z którym bezpośrednio połączone są wszystkie urządzenia końcowe. W topologii strefowej natomiast, stosuje się dodatkowo pośrednie punkty dystrybucyjne obsługujące poszczególne obszary. Stosowanie architektury sieci podzielonej na strefy pozwala na zmniejszenie łącznej ilości okablowania oraz na łatwiejsze zarządzanie. Ponadto taka struktura w przypadku lokalnej awarii zmniejsza ryzyko zatrzymania całej sieci, niwelując tym samym koszty związane z przestojem produkcji oraz naprawy.
- Komponenty z podwyższoną ochroną środowiskową
W zależności od klasyfikacji danej strefy w obiekcie przemysłowym zaprojektowane szafy wraz z wyposażeniem, okablowanie oraz gniazda końcowe muszą być odporne na panujące tam warunki. Każdy źle dobrany element może być przyczyną awarii, dlatego tak ważna jest dbałość o wszystkie szczegóły. Stosowanie szaf przemysłowych wyposażonych w specjalne obudowy zapewnia odpowiednie ekranowanie i uziemienie oraz odporność na czynniki takie jak wilgoć i pył. Ekranowane kable miedziane umożliwiają funkcjonowanie w silnym polu elektromagnetycznym, a izolacja z materiału dedykowanego do danego środowiska i dodatkowa osłona chronią przed trudnymi warunkami. Płyty czołowe wykonane ze stali nierdzewnej czy odpornego na uderzenia poliwęglanu wyposażone w uszczelki zapobiegają przedostawaniu się wody oraz pyłu i gwarantują wysoką odporność na uszkodzenia mechaniczne. Ponadto przemysłowe moduły posiadają ekranowanie, dzięki któremu nie są podatne na pole elektromagnetyczne. Dodatkowe zabezpieczenia kluczem skutecznie ograniczają dostęp do połączeń osobom niepożądanym, co zmniejsza ryzyko wystąpienia włamań do sieci.
- Zasilanie awaryjne
W trakcie projektowania sieci przemysłowej należy pamiętać o zapewnieniu awaryjnego źródła zasilania, które zagwarantuje ciągłość pracy sieci w przypadku usterki, aż do momentu jej usunięcia. Inwestycja w zasilacze awaryjne zwraca się już po paru miesiącach poprzez zapobieganie przestojów w działaniu sprzętu, powodowanych krótkimi przerwami zasilania. Istotną rolę gra tu również architektura sieci. Strefowa topologia sieci pozwala wydzielić obszary na terenie obiektu, które mogą być zasilanie niezależnie.
- Oprogramowanie zarządzające
Wybór odpowiedniego narzędzia do monitorowania urządzeń w sieci umożliwia szybką i efektywną identyfikację problemów z komunikacją. Oprogramowanie powinno dostarczać operatorom szczegółowych informacji o usterkach, pozwalając na znacznie krótszy czas reakcji. Na rynku dostępnych jest wiele rozwiązań, przez co wybór właściwego stanowi duże wyzwanie. Odpowiedni system zarządzania powinien być intuicyjny, przez możliwość wizualizacji urządzeń i ruchu sieciowego. Ponadto monitorowanie w czasie rzeczywistym pozwala na stały wgląd w pracę sieci, co ułatwia zarządzanie i optymalizację działania urządzeń.
Jeśli artykuł był dla Ciebie interesujący i chcesz dowiedzieć się więcej o projektowaniu sieci przemysłowych, nie czekaj, skontaktuj się z nami.
